Gittiğinden eminim. Ve asla geri dönemeyeceğinden de.
Bir hafta olmuştur.
Sessizce, ardında binlerce soruyla beni piç gibi bırakıp gittiğinden bu yana.
Gidişinin ardına onlarca laf söyleyip hiçbirinin senin kulaklarına ulaşamadığından bu yana yani.
3 yıl kısa bir zaman zarfı değildi sevgilim.
Bunun 2 senesini sana acı çektirerek geçirmiş olabilirim.
Ama bu sefer farklıydı.
Bu sefer ben artık tamamen sana ait olmaya gelmiştim.
Her şeye rağmen bütün olmaya gelmiştim.
Seni seviyordum.
Hayallerimizi seviyordum.
Senin sevdiğine inanıyordum.
İnandırmıştın yani.
Ama şimdi;
'Nolursa olsun sen sadece benimsin.' diyen adamın buğulu gidişini izlemek kaldı şimdi geriye.
Bana 'bir ömrü benimle geçirmeye hazır mısın ?' diyen adamın gidişi.
'Benden kaçışın yok dünyanın diğer ucuna da gitsen bulurum seni sen benimsin.' diyen adamın gidişi.
Beni böyle sahiplenip bir anda boşluğa atmak beni öldürür bilmiyor muydun sevgilim ?
Sen ki beni en iyi tanıyanlardansın.
Bana bunu yaptığında beni her gün parçalayacağını da bilirdin.
Bana bunu yaptığında uykuların ne kadar zor olduğunu, her an seni yanımdaymışsın gibi hissedeceğimi de bilirdin.
Ama sen bile bile bunu yaptın.
Şimdi gerideyim.
Bıraktığın yerdeyim.
Neden bunları yaptığına anlam veremeyen bir ben olarak bekliyorum.
Acabalarla seni aklamaya çalışıyorum.
Kendime kızıyorum.
Geri dönmeni diliyorum.
Sadece bu hissettiğimin bin katını hissettirmek için.
Geri dön.
Özle beni kahrolasıca.
Beni özlemekten kahrol.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder