26 Mart 2012 Pazartesi

Elimi Yine Tut

Paranoyalarım artarken dilimden dökülen tek cümle. Seni çok özledim.


Beynime bir türlü anlatamıyorum. Artık nefes almadığını kabul ettiremiyorum. Mutluyum diyemiyorum çoğu zaman. Kaçmak uzaklaşmak istiyorum kendimden. Sana yakın olmak istiyorum. 


Beni bu kadar erken bırakıp gittiğin için kızıyorum sana. Sonra üzülüyorum. Kızmadım, sana kızamam ben ,sen benim her şeyimsin diye. Abim. Benim kahramanım. Kılıma zarar getirenin ciğerini sökeceğini bildiğim adam.
Niye bıraktın beni? Niye bu kadar kötülükte sadece güçlü olmayı öğretecek kadar yaşadın ? Neden seninle oturup konuşamadık içli içli?Neden sadece güçlü olmayı öğrettin? Güçlü olmak her şeyi çözmüyor ama abim. Çözemiyor. Bazen ölüyorsun. Nefes ala ala ölüyorsun.


Son zamanlarda gene artıyor. Sanki anlık seni görür gibi oluyorum. Sonra tam heyecanla giderken kayboluyorsun. Gözyaşlarımı siliyorum. Hiçbir şey olmamış gibi davranmaya devam ediyorum. Gerektiği gibi davranmanın yükümlülüklerini çekiyorum yani. 


Ama her şeyden çok seni çok özlüyorum. Eve gelmeni beklemeyi bile özlüyorum. Gel artık bak. Çok beklettin bu sefer. Beklerken uyuyakalmıyorum eskisi gibi. Bu sefer bekliyorum. Küçük kardeşin senin nefes almadığını yediremiyor hala yüreğine. Hala bekliyor seni. Sende özlüyorsun dimi onu ? Özle ne olur.
 Nefes almak için bir bahane yarat ona..

1 yorum: